Para Sa Pinakamamahal Ko

Mahal ko, hindi mo alam kung gaano ang sayang nadama ko noong dinala mo ako sa lugar kung saan ko maaaring masilayan ang magandang paglubog ng araw. Napakatagal na noong huli, hindi na mahalugkat ng isip ko kung kailan. Alam mo ba? mula nang dumating ka sa buhay ko, at sa tuwinang matatanaw ko ang pagsabog ng araw sa umaga, at paglubog nito sa gabi, ikaw na mahal ang naaalala ko.  Kung matatandaan mo, maraming pagkakataon na ikaw ang kasama ko sa tuwinang nabibigyan ako ng pagkakataon na masilayan ang naturalesang senaryo na ito. At mula roon, sa kasalukuyan, sa hinaharap... Asahan mo ikaw at ikaw ang maaalala ko.

Alam mo ba mahal ko? Ang tagal-tagal ko nang gustong gawin ito. Hindi ko nga lamang malinginan dahil palaging puno ang isip ko ng mga bagay-bagay. Ngunit masaya ako na muli akong nagsusulat dito. Pagtyatagaan mo bang basahin ito? :D 

Matagal na nang huli akong tumipa ng keyboard para mag-sulat ng mga random na kung ano anong dumadaan sa isipan ko. At ang dahilan muli ng pagsusulat na ito ay para sa panibagong araw na naman na susungaw bukas. Marami nang araw ang dumaan mula noong ginawa ko ang blog na ito, iyon din ang unang beses na naglathala ako ng mga tula ko para sa pinakamamahal ko. At ngayon muli akong susulat ng nais kong iparating kay E. Mahal, mahal na mahal kita. Iyan ang una at huling salita na maririnig mo araw-araw mula sa labi ko. Hindi kailanman ako magsasawa na sabihin ang mga katagang iyan sa iyo. Pagdaanan man tayo ng pag-ulan o pag-araw, may mga araw man na dadaan ang pangiti o paghikbi, mananatili ang pag-ibig ko para sa'yo. Alam ko mahal, na sa paglipas ng panahon, yayakapin pa tayo ng maraming pagbabago. At gaya ng palagi kong sinasabi sa'yo paglipasan man ako ng panahon, mananatili ako bilang babae na nagmamahal ng labis sa'yo. ...